Nepal Ağlıyor

Hayatın bizleri ne getireceğini bilmeden yaşıyoruz. Daha 1 ay kadar  önce Kathmandu/Nepal ‘de , sadece  gezip görmek yeni yerleri keşfetmek adına arkadaşlarımla beraber güzel bir 4 gün geçirmiştim.

Sonra bir sabah , uyandım ki Nepal 7,9 şiddetindeki depremle yerle bir olmuş. 30 milyon nüfusu olan Nepal’de şu ana kadar ölü sayısı 3200  diye açıklandı. Korkarım ki bu sayısı artacak.

O gece uyuyamadım ,inanın. Orada cooking class’a katılmış Chef Pramod ‘la beraber çok keyifli 3 saat geçirmiştim, acaba hayattamıydı? Hemen e-mail attım, henüz bir haber yok :((

Sonra resimleri karıştırmaya başladım.Aklıma çocuklar geldi, biz gezerken sokaklarda oyun oynuyorlar, arada da bizim kameralara mutlu mutlu poz veriyorlardı.Acaba acaba dedim, ne durumdalar?

Kadınları hatırladım, kucaklarında bebeleri…onları herşeyden korumaya çalışan annelik içgüdüleriyle, acaba depremden nasıl korumuşlardı.

Sokaklardaki marigold çiçeklerini dizen insanları düşündüm, gelen turistler kesilince nasıl ekmek götüreceklerdi evlerine, ama acaba hayattalar mıydı?

Satıcıları düşündüm, ne durumdalardı? Burada deprem yüzünden turistlerin gelmesi bir süre kesilecekti, eğer yaşıyorlarsa  evlerine ne götüreceklerdi?

Kısacası gece boyu ,bunları düşündüm . İçim ağlıyor, Nepal ağlıyor.